BS EN 10210 و BS EN 10219 هر دو بخش های توخالی ساختاری هستند که از فولاد بدون آلیاژ و ریزدانه ساخته شده اند.
این مقاله تفاوت های بین این دو استاندارد را برای درک بهتر ویژگی های مربوطه و دامنه کاربرد آنها مقایسه می کند.
BS EN 10210 = EN 10210;BS EN 10219 = EN 10219.
عملیات حرارتی یا نه
اینکه محصول نهایی عملیات حرارتی شده باشد یا خیر، بزرگترین تفاوت بین BS EN 10210 و 10219 است.
فولادهای BS EN 10210 نیاز به کار گرم دارند و شرایط تحویل خاصی را برآورده می کنند.
کیفیت هاJR، JO، J2 و K2- گرم تمام شد،
کیفیت هاN و NL- عادی شدهنرمال شده شامل نورد نرمال شده است.
ممکن است برایبخش های توخالی بدون درزبا ضخامت دیواره بالاتر از 10 میلی متر، یا زمانی که T/D بزرگتر از 0.1 است، پس از آستنیته کردن برای رسیدن به ساختار مورد نظر، خنک کننده تسریع شده را اعمال کنید، یا برای دستیابی به خواص مکانیکی مشخص شده، کوئنچ و تمپر مایع را اعمال کنید.
BS EN 10219 یک فرآیند کار سرد است و نیازی به عملیات حرارتی بعدی ندارد.
تفاوت در فرآیندهای تولید
فرآیند تولید در BS EN 10210 به عنوان بدون درز یا جوش دسته بندی می شود.
HFCHS (مقاطع توخالی دایره ای با پایان گرم) معمولاً در SMLS، ERW، SAW و EFW ساخته می شوند.
BS EN 10219 مقاطع توخالی ساختاری باید با جوشکاری تولید شوند.
CFCHS (بخش توخالی دایره ای شکل سرد) معمولاً در ERW، SAW و EFW ساخته می شوند.
بدون درز را می توان با توجه به فرآیند تولید به پایان گرم و پایان سرد تقسیم کرد.
SAW را می توان با توجه به جهت درز جوش به LSAW (SAWL) و SSAW (HSAW) تقسیم کرد.
تفاوت در طبقه بندی نام
اگرچه نام‌گذاری‌های فولادی هر دو استاندارد طبق سیستم طبقه‌بندی BS EN10020 اجرا می‌شوند، اما بسته به نیازهای محصول خاص می‌توانند متفاوت باشند.
BS EN 10210 به موارد زیر تقسیم می شود:
فولادهای بدون آلیاژ:JR، J0، J2 و K2;
فولادهای ریزدانه:N و NL.
BS EN 10219 به موارد زیر تقسیم می شود:
فولادهای بدون آلیاژ:JR، J0، J2 و K2.
فولادهای ریزدانه:N، NL، M و ML.
وضعیت مواد اولیه
BS EN 10210: فرآیند ساخت فولاد به صلاحدید تولید کننده فولاد می باشد.تا زمانی که خواص محصول نهایی الزامات BS EN 10210 را برآورده کند.
BS EN 10219شرایط تحویل مواد اولیه عبارتند از:
فولادهای با کیفیت JR، J0، J2 و K2 نورد شده یا نورد استاندارد/استاندارد (N)؛
فولادهای با کیفیت N و NL برای نورد استاندارد/استاندارد (N)؛
فولادهای M و ML برای نورد حرارتی مکانیکی (M).
تفاوت در ترکیب شیمیایی
در حالی که درجه نام فولاد در اکثر موارد یکسان است، ترکیب شیمیایی بسته به نحوه پردازش و استفاده نهایی، می تواند کمی متفاوت باشد.
لوله های BS EN 10210 در مقایسه با لوله های BS EN 10219 که الزامات ترکیب شیمیایی کمتری دارند، الزامات ترکیب شیمیایی دقیق تری دارند.این به این دلیل است که BS EN 10210 بیشتر بر روی استحکام و دوام فولاد تمرکز دارد، در حالی که BS EN 10219 بیشتر بر روی ماشین‌کاری و جوش‌پذیری فولاد تمرکز دارد.
شایان ذکر است که الزامات دو استاندارد از نظر انحرافات ترکیب شیمیایی یکسان است.
خواص مکانیکی مختلف
لوله های BS EN 10210 و BS EN 10219 از نظر خواص مکانیکی، عمدتاً از نظر ازدیاد طول و خواص ضربه در دمای پایین، متفاوت هستند.
تفاوت در محدوده اندازه
ضخامت دیوار(T):
BS EN 10210:T ≤ 120mm
BS EN 10219: T ≤ 40mm
قطر بیرونی (D):
گرد (CHS): D ≤2500 میلی متر؛ این دو استاندارد یکسان هستند.
کاربردهای مختلف
اگرچه هر دو برای پشتیبانی ساختاری استفاده می شوند، اما تمرکز متفاوتی دارند.
BS EN 10210بیشتر در سازه های ساختمانی استفاده می شود که تحت بارهای زیادی قرار دارند و مقاومت بالایی دارند.
BS EN 10219بیشتر در مهندسی عمومی و سازه ها از جمله بخش های صنعتی، عمرانی و زیرساخت استفاده می شود.کاربردهای وسیع تری دارد.
تحمل ابعادی
با مقایسه دو استاندارد BS EN 10210 و BS EN 10219، می توان متوجه شد که تفاوت های قابل توجهی بین آنها از نظر فرآیند ساخت لوله، ترکیب شیمیایی، خواص مکانیکی، محدوده اندازه، کاربرد و غیره وجود دارد.
لوله‌های فولادی استاندارد BS EN 10210 معمولاً دارای استحکام و ظرفیت تحمل بار بالاتری هستند و برای سازه‌هایی که نیاز به پشتیبانی با مقاومت بالایی دارند مناسب هستند، در حالی که لوله‌های فولادی استاندارد BS EN 10219 برای مهندسی عمومی و سازه‌ها مناسب‌تر هستند و دامنه وسیع‌تری دارند. از برنامه های کاربردی
هنگام انتخاب لوله استاندارد و فولادی مناسب، انتخاب باید بر اساس الزامات مهندسی خاص و طراحی ساختاری باشد تا اطمینان حاصل شود که لوله فولادی انتخاب شده با الزامات عملکرد و ایمنی پروژه مطابقت دارد.
برچسب‌ها: bs en 10210 در مقابل 10219، en 10210 در مقابل 10219، bs en 10210، bs en 10219.
زمان ارسال: آوریل 27-2024