DIN 30670-1to trójwarstwowy proces wytłaczania, w wyniku którego powstaje polietylen (3LPE) powłoka na powierzchniach spawanych wzdłużnie lub spiralnie orazbezszwowe rury staloweaby chronić je przed korozją.
Stosowany jest głównie w podziemnych lub zanurzonych systemach rurociągów do transportu cieczy lub gazów.
Uwaga: W najnowszym wydaniu 2024 norma DIN 30670 została podzielona na dwie części w zależności od procesu produkcyjnego, a mianowicie norma DIN 30670-1 obejmuje powłoki z wytłaczanego polietylenu do węży i zwijanego, a norma DIN 30670-2 obejmuje powłoki spiekane i natryskiwane płomieniowo.
Są one podzielone na dwa typy w zależności od temperatury projektowej, które sątyp N i typ S.
| Typ | Temperatura projektowa (°C) |
| N | -20 do + 60 |
| S | -40 do + 80 |
IISO 21809-1odpowiada odpowiednio klasie A i klasie B.
Pierwsza warstwa Warstwa żywicy epoksydowej, należy użyć proszku żywicy epoksydowej.
2. warstwa kleju, która może być powlekana proszkowo lub metodą wytłaczania.
Trzecia warstwa Warstwa polietylenu, proces wytłaczania rur lub proces wytłaczania uzwojenia.
Wytłaczanie rur:
W tym procesie materiał polietylenowy jest wytłaczany bezpośrednio w ciągłą formę rurową, którą następnie mocuje się kielichowo na rurze stalowej.
Metoda ta jest zwykle stosowana w przypadku rur o mniejszych średnicach i zapewnia jednorodność i ciągłość powłoki.
Wytłaczanie uzwojenia:
W procesie tym polietylen wytłacza się w postaci paska, a następnie nawija na powierzchnię rury stalowej.
Metoda ta jest odpowiednia dla rur o dużej średnicy lub o niestandardowych średnicach i pozwala na uzyskanie bardziej elastycznych powłok na rurach złożonych lub o dużych średnicach.
W zależności od konkretnych potrzeb projektu, do 3LPE można dodać dodatkową warstwę ochrony mechanicznej.
Powszechnie stosowane materiały obejmująBeton(patrz norma ISO 21809-5),tworzywa sztucznego wzmocnionego włóknem szklanym lub zaprawy cementowej(patrz DN N 30340-1).
Aby zapewnić dobrą wytrzymałość na ścinanie, konieczne jest zszorstkowanie lub dociśnięcie powierzchni polietylenu.
Taka obróbka pozwala zwiększyć przyczepność dodatkowej warstwy ochronnej do powłoki polietylenowej.
Grubość warstwy żywicy epoksydowej
Minimalnie 80um.
Grubość warstwy kleju
Minimum 150um.
Całkowita grubość powłoki
W zależności od średnicy nominalnej rury stalowej grubość warstwy zabezpieczającej przed korozją będzie różna.
W przypadku całkowitej grubości warstwy 3LPE norma DIN 30670-1 dzieli trzy klasy, aby sprostać różnym wymaganiom konstrukcyjnym.n, v i s.
Stopień nr: W normalnych warunkach grubość klasy n jest zwykle wystarczająca.
W przypadku powłok z polietylenu grubość 1 mm stosowana jest przede wszystkim w celu zabezpieczenia przed korozją, natomiast pozostała grubość służy do zwiększenia nośności mechanicznej warstwy ochronnej.
Stopień w: W przypadku wzrostu obciążenia mechanicznego (transport, składowanie, układanie, szczególna jakość, zwiększone wymagania) należy zwiększyć minimalną grubość powłoki o 0,7 mm, tj. v = n + 0,7 mm.
Klas: Można również uzgodnić specjalne grubości powłok wyższe niż v, aby spełnić potrzeby konkretnego projektu, a takie niestandardowe grubości powłok są oznaczone jako Grade s.
150 mm ± 20 mm, kąt skosu dla grubości powłoki nie powinien przekraczać 30°.
Warstwy epoksydowe i klejowe należy usunąć w odległości co najmniej 80 mm od końca rury.Warstwa epoksydowa powinna wystawać z końca rury pokrytego polietylenem na odległość nie mniejszą niż 10 mm.
Aby określić długość, należy zmierzyć długość od powierzchni podstawy rury do początku ukośnego końca warstwy zabezpieczającej przed korozją.
Ogólne wady
Drobne niedoskonałości i uszkodzenia powierzchni stali nie zostały osiągnięte.
Otwory w górnej warstwie PE;
Mniejsze obszary z niepełnym pokryciem;
Wtrącenia i pęcherzyki powietrza w wierzchniej warstwie;
Przyczepność substancji obcych;
Ścieranie powierzchni;
Małe wgniecenia powłoki.
Te drobne urazy można naprawić, a obszar, który można naprawić, jest nieograniczony.
Poważne wady
Uszkodzenia powłoki są skierowane bezpośrednio na powierzchnię rury stalowej.
Powierzchnia poszczególnych usterek podlegających naprawie nie może przekraczać 10 cm².Dopuszczalna ilość usterek podlegających naprawie to 1 usterka na 1 metr długości rury.W przeciwnym razie rura musi zostać zarejestrowana.
ISO 21809-1: Specjalnie do zewnętrznych trójwarstwowych powłok z wytłaczanego polietylenu i polipropylenu (3LPE i 3LPP) do rur stalowych stosowanych w systemach przesyłowych w przemyśle naftowym i gazowym.
CSA Z245.21: Określa zewnętrzne polietylenowe powłoki antykorozyjne dla rur stalowych stosowanych w systemach przenośników.
AWA C215: Zewnętrzne polietylenowe powłoki antykorozyjne odpowiednie do rur wodociągowych.Chociaż jest stosowany głównie w systemach transportu wody, ma wiele wspólnego z normą DIN 30670 pod względem materiałów i technologii stosowania.
Z niecierpliwością czekamy na współpracę z Państwem w celu zapewnienia najwyższej jakości rozwiązań w zakresie rur stalowych i powłok antykorozyjnych dla Państwa projektów.Skontaktuj się z nami, aby uzyskać więcej szczegółów produktu, chętnie pomożemy Ci znaleźć najlepszą opcję rur stalowych dla Twoich potrzeb!
