Normy BS EN 10210 i BS EN 10219 dotyczą konstrukcyjnych kształtowników zamkniętych wykonanych ze stali niestopowej i drobnoziarnistej.
W artykule tym porównano różnice między tymi dwoma normami, aby lepiej zrozumieć ich cechy charakterystyczne i zakres stosowania.
BS EN 10210 = EN 10210; BS EN 10219 = EN 10219.
Obróbka cieplna czy nie
Największą różnicą pomiędzy normami BS EN 10210 i 10219 jest to, czy produkt końcowy został poddany obróbce cieplnej czy nie.
Stale określone w normie BS EN 10210 wymagają obróbki plastycznej na gorąco i spełniają określone warunki dostawy.
JakościJR, JO, J2 i K2- wykończone na gorąco,
JakościN i NL- znormalizowane. Znormalizowane obejmuje znormalizowane walcowane.
Może to być koniecznebezszwowe kształtowniki zamknięteo grubości ścianki powyżej 10 mm lub gdy T/D jest większe od 0,1, należy zastosować przyspieszone chłodzenie po austenityzacji w celu uzyskania zamierzonej struktury lub hartowanie i odpuszczanie w cieczy w celu osiągnięcia określonych właściwości mechanicznych.
Norma BS EN 10219 dotyczy procesu obróbki plastycznej na zimno i nie wymaga późniejszej obróbki cieplnej.
Różnice w procesach produkcyjnych
Proces produkcyjny w normie BS EN 10210 klasyfikowany jest jako bezszwowy lub spawany.
HFCHS (gorąco wykończone okrągłe profile zamknięte) są powszechnie produkowane w procesach SMLS, ERW, SAW i EFW.
Norma BS EN 10219 Kształtowniki zamknięte konstrukcyjne należy wytwarzać metodą spawania.
CFCHS (kształtowniki okrągłe formowane na zimno) są powszechnie produkowane w formatach ERW, SAW i EFW.
Ze względu na proces produkcji bezszwowe wyroby można podzielić na wykończone na gorąco i na zimno.
Spawanie metodą SAW można podzielić na LSAW (SAWL) i SSAW (HSAW) w zależności od kierunku spoiny.
Różnice w klasyfikacji nazw
Mimo że oznaczenia stali w obu normach wdrożono zgodnie z systemem klasyfikacji BS EN10020, mogą się one różnić w zależności od konkretnych wymagań dotyczących produktu.
Norma BS EN 10210 dzieli się na:
Stale niestopowe:JR, J0, J2 i K2;
Stale drobnoziarniste:N i NL.
Norma BS EN 10219 dzieli się na:
Stale niestopowe:JR, J0, J2 i K2;
Stale drobnoziarniste:N, NL, M i ML.
Stan materiału wsadowego
PN-EN 10210Proces produkcji stali leży w gestii jej producenta. Pod warunkiem, że właściwości produktu końcowego spełniają wymagania normy BS EN 10210.
PN-EN 10219warunki dostawy surowców są następujące:
Stale jakościowe JR, J0, J2 i K2 walcowane lub standaryzowane/standardowo walcowane (N);
Stale jakościowe N i NL do walcowania znormalizowanego/standardowego (N);
Stale M i ML do walcowania termomechanicznego (M).
Różnice w składzie chemicznym
Chociaż nazwa gatunku stali jest w większości przypadków taka sama, skład chemiczny, w zależności od sposobu obróbki i końcowego zastosowania, może się nieznacznie różnić.
Rury zgodne z normą BS EN 10210 mają bardziej rygorystyczne wymagania dotyczące składu chemicznego w porównaniu z rurami zgodnymi z normą BS EN 10219, które mają mniej wymagań dotyczących składu chemicznego. Wynika to z faktu, że norma BS EN 10210 koncentruje się bardziej na wytrzymałości i trwałości stali, podczas gdy norma BS EN 10219 koncentruje się bardziej na jej obrabialności i spawalności.
Warto zaznaczyć, że wymagania obu norm są identyczne pod względem odchyleń od składu chemicznego.
Różne właściwości mechaniczne
Rury zgodne z normami BS EN 10210 i BS EN 10219 różnią się właściwościami mechanicznymi, głównie pod względem wydłużenia i udarności w niskiej temperaturze.
Różnice w zakresie rozmiarów
Grubość ścianki(T):
BS EN 10210:T ≤ 120 mm
BS EN 10219:T ≤ 40 mm
Średnica zewnętrzna (D):
Okrągły (CHS): D ≤2500 mm; Oba standardy są takie same.
Różne zastosowania
Mimo że oba rodzaje są stosowane jako wsparcie konstrukcyjne, mają różne przeznaczenie.
PN-EN 10210jest częściej stosowany w konstrukcjach budowlanych poddawanych dużym obciążeniom i wymagających dużej wytrzymałości.
PN-EN 10219jest szerzej stosowany w inżynierii ogólnej i konstrukcjach, w tym w przemyśle, budownictwie lądowym i infrastrukturach. Ma szerszy zakres zastosowań.
Tolerancja wymiarowa
Porównując dwie normy, BS EN 10210 i BS EN 10219, możemy zauważyć, że występują między nimi pewne istotne różnice pod względem procesu produkcji rur, składu chemicznego, właściwości mechanicznych, zakresu rozmiarów, zastosowań itp.
Rury stalowe zgodne z normą BS EN 10210 charakteryzują się zazwyczaj większą wytrzymałością i nośnością, dlatego nadają się do stosowania w konstrukcjach budowlanych wymagających dużej wytrzymałości, natomiast rury stalowe zgodne z normą BS EN 10219 są bardziej odpowiednie do ogólnej inżynierii i konstrukcji oraz mają szerszy zakres zastosowań.
Wybierając odpowiednią rurę standardową i stalową, należy wziąć pod uwagę konkretne wymagania inżynieryjne i projekt konstrukcyjny, aby mieć pewność, że wybrana rura stalowa spełni wymagania dotyczące wydajności i bezpieczeństwa danego projektu.
tagi: bs en 10210 vs 10219, en 10210 vs 10219,bs en 10210, bs en 10219.
Czas publikacji: 27-04-2024